Άρθρο του Ευρωβουλευτή Μαργαρίτη Σχοινά
Ναυτεμπορική, 15 Νοεμβρίου 2008

Τι το κοινό έχουν τα όρια εκπομπών ρύπων, η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και της ΠΓΔΜ προς την Ε.Ε. ή η βοήθεια στους πυρόπληκτους; Είναι όλα θέματα που αφορούν ζωτικά συμφέροντα της χώρας μας που επηρεάζονται καθοριστικά από αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Παρακολουθώντας την πολιτική συζήτηση στην Ελλάδα για τον χαρακτήρα των Ευρωεκλογών του 2009, διαπιστώνω ότι για μια ακόμη φορά χαρακτηρίζεται από ζητήματα που ελάχιστα έως καθόλου συνδέονται με τον ρόλο και τις αρμοδιότητες του μοναδικού Ευρωπαϊκού θεσμού που διαθέτει άμεση δημοκρατική νομιμοποίηση.

Ο Πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με πρωτοφανή άνεση εκκρεμούς χαρακτήρισε τις Ευρωεκλογές πρώτα ως "χαλαρή ψήφο" και δύο μήνες μετά ως "δημοψήφισμα". Άλλοι, σοβαροί κατά τα άλλα αναλυτές εξαντλούν το ενδιαφέρον τους στα προγνωστικά ονοματολογίας υποψηφίων Ευρωβουλευτών. Διάφοροι "ερευνητές" αθροίζουν σε απόλυτα νούμερα ετερόκλητα στοιχεία πολιτικής παρέμβασης ως ένδειξη της αποτελεσματικότητας των Ευρωβουλευτών, λες και η ποσοτικοποίηση στεγνών αριθμητικών δεδομένων μπορεί να αντικαταστήσει την ουσία και το ειδικό βάρος της πολιτικής δράσης.

Μέσα σε αυτό το απογοητευτικό πλαίσιο αξίζει πιστεύω να θυμηθούμε γιατί εκλέγουμε τους Ευρωβουλευτές κάθε πέντε χρόνια:

• Πρώτον, για να συνομοθετούν για πάνω από το 90% κοινοτικών των αποφάσεων που αγγίζουν την καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη.

• Δεύτερον, για να συνδιαμορφώνουν τον ετήσιο προϋπολογισμό της Ε.Ε. που φθάνει τα 140 δισ. Ευρώ και που αφορά τη διάθεση πόρων από τα διαρθρωτικά ταμεία μέχρι τα πιλοτικά προγράμματα δασοπροστασίας.

• Τρίτον, για να ασκούν κοινοβουλευτικό και πολιτικό έλεγχο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή που ως εκτελεστική εξουσία της Ε.Ε. πρέπει να λογοδοτεί για τις πράξεις και παραλείψεις των Επιτρόπων και των 25.000 στελεχών της.

Για αυτό λοιπόν θα πάμε στις κάλπες τον επόμενο Ιούνιο. Για να αναδείξουμε τους άνδρες και τις γυναίκες που θα αναλάβουν το δύσκολο έργο να μας εκπροσωπήσουν σε αυτό το μέγα-κοινοβούλιο των 750 Ευρωβουλευτών, το μεγαλύτερο στον δυτικό κόσμο.

Για τους Ευρωβουλευτές, οι απαιτήσεις και οι ευθύνες είναι μεγάλες παρά τα όσα υστερόβουλα ισχυρίζονται οι ευρωσκεπτικιστές για το αντίθετο. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν υπάρχει σταθερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και τα συμφέροντά μας διεκδικούνται με συνεχή αγώνα, τροπολογία με τροπολογία, λέξη με λέξη. Τίποτα δεν χαρίζεται. Όλα διαπραγματεύονται και όλα διεκδικούνται. Όχι μόνο στις αίθουσες της Ολομέλειας και των Επιτροπών, αλλά και στα γραφεία, στους διαδρόμους, συχνά στο παρασκήνιο.

Ειδικά για την περίοδο 2009-2014 που η χώρα μας θα έχει μόλις 22 Ευρωβουλευτές, οι εκπρόσωποί μας θα έχουν ακόμη δυσκολότερο έργο προκειμένου να κερδίζουν φίλους και συμμάχους.

Στους δύσκολους τωρινούς καιρούς, οι Ευρωεκλογές προσφέρονται και για την έκφραση της λαϊκής βούλησης ως προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής απάντησης στην οικονομική κρίση. Είναι πια σαφές ότι οι εθνικές στρατηγικές από μόνες τους δεν αρκούν για τη λύση υπερεθνικών προβλημάτων.

Μετά από σχεδόν 30 χρόνια δύσκολης προσαρμογής στα ευρωπαϊκά πρότυπα, δεν έχουμε την πολυτέλεια να δούμε τις Ευρωεκλογές σαν αναγκαίο κακό, ούτε σαν χαλαρή ψήφο. Ούτε φυσικά οι εκλογές αυτές προσφέρονται για διλλήματα δημοψηφιστικού χαρακτήρα όπως κάποιες αναχρονιστικές φωνές άκοπα υποστηρίζουν.

Πρόκειται για εκλογές ευθύνης που πρέπει να αναδείξουν τον ευρωπαϊκό προβληματισμό της σύγχρονης Ελλάδας, τις θέσεις των κομμάτων για την Ε.Ε. και φυσικά το πολιτικό προσωπικό που θα κληθεί να τις υπηρετήσει. Ας είναι οι επόμενοι μήνες η αφορμή για μια τέτοια πορεία προς τις ευρω-κάλπες.