Εκδήλωση Συλλόγου Τριτέκνων Χαλκιδικής 08.02.2008
Ομιλία Ευρωβουλευτή ΝΔ Μαργαρίτη Σχοινά

Χαίρομαι πραγματικά και συγκινούμαι, όταν βλέπω, με αφορμή τη γιορτή των τριτέκνων,  σε αυτή την αίθουσα να βρίσκονται όλες οι ζώσες δυνάμεις της Χαλκιδικής. Και αυτό πραγματικά για έναν άνθρωπο που έχει ζήσει στο εξωτερικό πολλά χρόνια αλλά δεν ξέχασε ποτέ από πού ξεκίνησε, με γεμίζει χαρά και περηφάνια.
Μου ζητήθηκε από τον Χρήστο Βορδό και το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Τριτέκνων να μιλήσω για την ευρωπαϊκή εμπειρία, αλλά επειδή η ώρα είναι προχωρημένη αποφάσισα να σας πω τρία πράγματα.
1) Ότι η Ευρώπη πλουτίζει αλλά γερνάει
2) Ότι η Ευρώπη πρέπει να αντιδράσει στη δημογραφική κρίση που  πλησιάζει και
3) Ότι η Ευρώπη πρέπει να ελπίζει ότι θα βρει λύσεις σε αυτά τα προβλήματα.. 

Θα σας πω δυο λόγια για το καθένα από αυτά τα τρία θέματα. Η Ευρώπη πλουτίζει. Είναι το πιο πλούσιο οικονομικό μπλοκ στον κόσμο. Είτε το θέλουμε είτε όχι, εμείς οι Χαλκιδικιώτες, οι Έλληνες, είμαστε κομμάτι αυτού του πράγματος. Είμαστε πιο πλούσιοι και από τους Αμερικάνους και από τους Ασιάτες και από τους Κινέζους και από τους Αυστραλούς. Συγχρόνως όμως, αυτός ο λόγος μας κάνει να γερνάμε. Γερνάμε γιατί κατά μέσο όρο, στην Ευρώπη σήμερα μια γυναίκα έχει 1,5 τέκνα, όταν ο δείκτης αντικατάστασης της κοινωνίας είναι περίπου στο 2,2. Έχουμε γύρω στις 1 εκατομμύριο γεννήσεις λιγότερες το 2006 απ’ ότι είχαμε το 1986. Γερνάμε γιατί ζούμε καλύτερα και πιο υγιεινά. Ζούμε 8 χρόνια παραπάνω κατά μέσο όρο στην Ευρώπη απ’ όσο  ζούσαμε το 1960 και μέχρι το 2050 θα ζούμε άλλα 8 χρόνια παραπάνω. Η πρώτη λοιπόν διαπίστωση είναι ότι το κίνητρο για να κάνουμε μεγαλύτεροι παιδιά, χάνεται. Γι’ αυτό αυτή η εκδήλωση (του Συλλόγου Τριτέκνων) έχει κάτι το ηρωικό. Γιατί είναι το κομμάτι της κοινωνίας που πραγματικά πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα. Πρέπει λοιπόν να αντιδράσουμε.

Περνάω τώρα στο δεύτερο κομμάτι της ομιλίας μου. Αυτό που λέει ότι η Ευρώπη αρχίζει να αντιδράει. Τα κράτη-μέλη, όλα τα κράτη- μέλη, έχουν προωθήσει ενεργές οικογενειακές πολιτικές. Έχουμε ένα στόχο μεγάλο στην Ευρωπαϊκή ένωση, ο οποίος στη περιφέρεια της Ελλάδας είναι λιγότερο αισθητός γιατί η εργαζόμενη γυναίκα έχει ακόμα τους παππούδες, η ζωή είναι πιο απλή, οι αποστάσεις πιο κοντινές. Αλλά στην Ευρώπη και στα αστικά κέντρα, η πρώτη έννοια είναι η συμφιλίωση της επαγγελματικής με την προσωπική ζωή για κάθε γυναίκα. Αυτό είναι το ζητούμενο: Να μπορεί μια γυναίκα να κάνει οικογένεια χωρίς να βρίσκεται στο δίλημμα οικογένεια ή δουλειά.
 Ήδη έχουν παρθεί μέτρα γι’ αυτό από το Μάρτιο του 2007 στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Συμμαχία για την Οικογένεια, και κάθε κράτος- μέλος έχει αναλάβει την υποχρέωση να προωθεί μέτρα που φέρνουν την επαγγελματική με την προσωπική ζωή μιας γυναίκας κοντά. Υπάρχουν επίσης ευρωπαϊκοί νόμοι σε χώρες όπως Ισπανία, Γερμανία και η Γαλλία – στα χνάρια των οποίων έρχεται και η χώρα μας- που προικοδοτούν με γενναίους πόρους το τρίτο παιδί. Είναι κάτι που καθυστέρησε στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, που το χρωστούσαμε και που όπως είπε ο Χρήστος ο Βορδός επιτέλους έρχεται.

Τέλος, μια άλλη ενδιαφέρουσα ευρωπαϊκή ιδέα, την οποία εγώ σας προτείνω να προωθήσουμε στην Αθήνα- τώρα που έχουμε ευήκοα ώτα για τέτοιες ιδέες- είναι ότι ήρθε ίσως η ώρα και στην Ελλάδα να υπάρξει ένα Υπουργείο Οικογένειας, όπως υπάρχει στη Γερμανία, Ιταλία, όπως υπάρχει στη Σλοβενία. Ένα Υπουργείο που θα έχει κοντά του όλα αυτά που συζητάμε. Ένα Υπουργείο που δεν θα αναγκάζει τον Πρόεδρο του Συλλόγου Τριτέκνων Χαλκιδικής ή και όλους τους Προέδρους, να τρέχουν στην Αθήνα, να χτυπάνε 20 πόρτες. Αλλά θα ξέρουν ότι υπάρχει μια πολιτική, μια πόρτα. Εκεί που χτυπάς και ανοίγει ο υπεύθυνος για την οικογένεια. Και αν το αντεπιχείρημα  είναι ότι αυτό κοστίζει λεφτά, εγώ λέω ας μην είναι νέο Υπουργείο. Ας είναι ένα από τα υπάρχοντα υπουργεία, το οποίο θα μπορέσει να συγκεντρώσει, να συνενώσει και να εκφράσει πολιτικά τις οικογενειακές πολιτικές.

Κλείνω με το τρίτο. Αυτό που λέω ότι πάντα πρέπει να ελπίζουμε. Ως οπαδός της αισιοδοξίας , αισιοδοξώ και για την Ευρώπη και για την Ελλάδα, αλλά θέλω να σας πω ότι το μέλλον για τις πολύτεκνες και τρίτεκνες οικογένειες δεν εξαρτάται μόνο από τα οικονομικά κίνητρα. Δεν είναι μόνο θέμα χρημάτων. Είναι θέμα αξιών, να φέρουμε την οικογένεια στο κέντρο της ζωής μας, να κάνουμε ξανά την οικογένεια μόδα-όπως ήταν κάποτε. Χάθηκε αυτό και σας θυμίζω ότι η ρωμαϊκή αυτοκρατορία κατέρρευσε όταν πλούτισε και κατέκτησε όλο τον πολιτισμένο κόσμο και χάθηκε κάθε κίνητρο για αξίες και αρχές.

Εγώ σας προτείνω 2000 χρόνια μετά να μην ξαναπέσουμε στην ίδια παγίδα. Να συνεχίσουμε να προωθούμε στην Ευρώπη ενεργές πολιτικές για την οικογένεια, για να κάνουμε την ελληνική οικογένεια μόδα