Εφημερίδα "Αγγελιοφόρος"  Κυριακή, 3 Φεβ. 2008

Στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον με τη ραγδαία ανάπτυξη στους τομείς των μεταφορών και του εμπορίου, υπάρχει αυξημένη ανάγκη για παροχή υπηρεσιών υψηλής ποιότητας από σύγχρονα ανταγωνιστικά λιμάνια. Το σχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση για τα λιμάνια της χώρας μας ανταποκρινόμενη στις απαιτήσεις του διεθνούς περιβάλλοντος και του εντεινόμενου ανταγωνισμού στη λιμενική βιομηχανία, ίσως είναι από τις τελευταίες ευκαιρίες της πόλης μας να αξιοποιήσει τη γεωστρατηγική της θέση και να αναδειχθεί σε ισχυρό παίχτη της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων. Θα πρέπει λοιπόν ν’ αναλογιστούμε αν θα επιτρέψουμε να επικρατήσουν η στείρα άρνηση και οι θεωρίες συνομωσίας περί ξεπουλήματος του λιμανιού ή θα ταράξουμε τα λιμνάζοντα νερά επιλέγοντας τον δρόμο των μεταρρυθμίσεων και της ανάπτυξης.

Η αρνητική και ξεπερασμένη προσέγγιση αρκετών απέναντι στο σχέδιο της κυβέρνησης για τον λιμένα Θεσσαλονίκης δεν θα καταφέρει να βάλει ποτέ τη χώρα στη τροχιά της ανάπτυξης. Όταν έχει κάποιος στη κατοχή του ένα παραλιακό ακίνητο, μεγάλης αξίας, σε προνομιακή θέση, δεν έχει παρά να το εκμεταλλευτεί σωστά προς όφελος του ιδίου και των παιδιών του. Το ακίνητο παραμένει στην κυριότητά του, με τη διαφορά ότι ανακαινίζεται και βελτιώνει αισθητά την ποιότητα ζωής των ενοίκων, αναβαθμίζοντας παράλληλα ολόκληρο τον περιβάλλοντα χώρο. Ποιός δε θα ακολουθούσε λοιπόν το παραπάνω παράδειγμα, εάν επρόκειτο για ένα οικόπεδο που είχε κληρονομήσει από τους γονείς του; Ας αφήσουμε στην άκρη την αρνητική προσέγγιση των ζηλόφθονων συγγενών. Ήρθε η ώρα η Ελλάδα να περάσει στην πρώτη γραμμή. Ήρθε η ώρα να περάσουμε από τη συζήτηση στην πράξη.

Απάντηση στην κινδυνολογία δίνει η ολοκληρωμένη και ξεκάθαρη πρόταση της κυβέρνησης για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, στην οποία αφ’ ενός διασφαλίζονται ο δημόσιος χαρακτήρας του λιμανιού και τα δικαιώματα των εργαζομένων, αφ’ ετέρου η παραχώρηση μέρους μόνο των λιμενικών υπηρεσιών θα συμβάλλει στην οικονομική ευρωστία της περιοχής και στην ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητάς της. Ακολουθώντας την πετυχημένη πορεία των ευρωπαϊκών λιμανιών (Ρότερνταμ, Αμβούργο, Βαρκελώνη) όπου οι συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα αποτελούν την πιο συνηθισμένη μορφή ανάπτυξης και προσέλκυσης επενδύσεων στα λιμάνια (ήδη από τη δεκαετία του ΄90), η Θεσσαλονίκη οφείλει να παραδειγματιστεί και να ενισχύσει το λιμάνι της ώστε ν’ αξιοποιήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα έναντι άλλων λιμανιών της ΝΑ Ευρώπης και της Μαύρης Θάλασσας.

Παρ’ όλο που η γεωγραφική της θέση καθιστά τη Θεσσαλονίκη πύλη στη ΝΑ Ευρώπη και βρίσκεται κοντά στις ταχύτατα αναπτυσσόμενες περιοχές των Βαλκανίων, η σοβαρή έλλειψη υποδομών και εξειδικευμένου μηχανισμού στο λιμάνι είναι ένας από τους λόγους που την απομακρύνει από το στόχο της να γίνει το διαμετακομιστικό κέντρο της περιοχής. Δεδομένου ότι οι κρατικές επιχορηγήσεις αντίκεινται στην Κοινοτική νομοθεσία περί κρατικών ενισχύσεων και η ΟΛΘ ΑΕ δεν δύναται να σηκώσει το βάρος τέτοιων επενδύσεων, το κενό αυτό καλείται να καλύψει ο στρατηγικός επενδυτής με υπερεπενδύσεις υποδομών και εξοπλισμού, ύψους 280 εκ. ευρώ. Παράλληλα θα λύσει προβλήματα όπως η αύξηση πελατών, η βελτίωση της παραγωγικότητας, ένταξη της περιοχής σε ευρύτερες εφοδιαστικές αλυσίδες, προσαρμογή στις νέες τεχνολογίες. Στα συγκριτικά πλεονεκτήματα του λιμανιού της Θεσσαλονίκης οφείλουμε να τονίσουμε το γεγονός ότι τουλάχιστον για τα επόμενα δέκα χρόνια, θα είναι το μοναδικό λιμάνι της περιοχής στη ζώνη του ευρώ που σημαίνει λιγότερη γραφειοκρατία και συναλλαγματικά κόστη.

Οι προκλήσεις της σύγχρονης εποχής, οι εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία και ναυτιλία αλλά και η εμφάνιση νέων ανταγωνιστών στη ΝΑ Ευρώπη και τη Μεσόγειο (τούρκικα λιμάνια, Κωστάντζα) που συνάπτουν συμφωνίες με παγκόσμιους λιμενικούς διαχειριστές, καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για άμεση εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Δεν υπάρχουν περιθώρια για εφησυχασμό. Είναι καιρός η Θεσσαλονίκη να σταματήσει να ταξιδεύει σε θάλασσες αβεβαιότητας και οπισθοδρόμησης. Ήρθε η ώρα να ρίξει άγκυρα στο λιμάνι της προόδου.