Εφημερίδα "ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ"
Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

1.  Η Ε.Ε για τους συνειδητοποιημένους πολίτες δεν είναι παρά ένας συνεταιρισμός κρατών που πρέπει να προνοεί και να σχεδιάζει για το κοινό μέλλον. Τίποτα παραπάνω. Σε ότι αφορά την οικονομική κρίση η Ε.Ε. αποδείχθηκε ανεπαρκής αφήνοντας ανεξέλεγκτη τη χρηματιστική παραοικονομία. Εκεί στις Βρυξέλλες υπάρχει κάποιος προβληματισμός ή σφυρίζετε αδιάφορα;

Σφυρίζουμε όντως, αλλά με τη σφυρίχτρα του γυμναστή, του προπονητή αν προτιμάτε, σε ένα τοπίο που θυμίζει σχολείο με τους μαθητές να προσπαθούν να στοιχηθούν όσο το δυνατόν καλύτερα. Η πρωτοφανής διεθνής κρίση μας έδωσε μαθήματα αλλά και ευθύνες για την όσο το δυνατόν πιο συντεταγμένη έξοδο από την κρίση, την αναδιάταξη των κοινών μας δυνάμεων, την αμυντική θωράκιση απέναντι τόσο στην επιδείνωση της κρίσης όσο και στην επανεκδήλωσή της.
Υπάρχει ένας χουλιγκανισμός στην απόδοση ευθυνών. Η Ε.Ε. δεν είναι μέρος του προβλήματος, ούτε η ρίζα του κακού. Είναι ο πιο καίριος συντελεστής της λύσης, καθώς η Ευρώπη διαθέτει -πρώτη αυτή- την πρόθεση να διασφαλίσει τη συλλογική της άμυνα, να διασώσει θέσεις απασχόλησης και να προωθήσει δομές βιώσιμης ανάπτυξης.
Είναι εύκολο από την κερκίδα να χρεώνουμε σε παίκτες και προπονητή τις ευθύνες. Αλλά εμείς, όλοι μας, είμαστε στο προαύλιο με έναν αυστηρό προπονητή, που εμπνέεται από τον διεθνή ανταγωνισμό και ναι, σφυρίζει-όχι όμως από αδιαφορία- αλλά για να τρέξουμε ταχύτερα.

Οι κρίσεις δυναμώνουν την Ευρώπη. Αν ανατρέξουμε στις διατροφικές κρίσεις (διοξίνες, τρελές αγελάδες) της δεκαετίας του ‘90 θα δούμε ότι οδήγησαν σε διασφαλίσεις του Ευρωπαίου καταναλωτή, σε αυστηρότητα των μέτρων και σε νέες δομές ελέγχου. Κοινά ευρωπαϊκά εργαλεία και λύσεις σε μεγάλα κοινά προβλήματα. Το ανεξέλεγκτο, εκκεντρικό αμερικανικό σύστημα  γέννησε αυτή την κρίση, αλλά εμείς στην Ευρώπη θα αμυνθούμε. Και μολονότι η κρίση έχει λάβει ακραίες διαστάσεις στις χώρες που αναφέρατε, κινήσεις όπως η ισχυρή στήριξη του δημοσίου στους ασθενέστερους μέσω του  τραπεζικού τομέα δεν γίνονται υπό συνθήκες πανικού και διάλυσης.
Σήμερα, οι παγκόσμιες προσδοκίες για θεσμική θωράκιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Ευρώπη εδράζονται. Όπως και στο «μέτωπο» της κλιματικής αλλαγής, οι ευρωπαϊκές θέσεις, είναι διεθνώς οι πλέον προωθημένες. Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο στην Ευρώπη και τον κόσμο μετά την κρίση.

3. Πάντως η «συμμετοχική» δημοκρατία δεν ευνοεί την Ε.Ε.. Ο μέσος όρος συμμετοχής στις ευρωεκλογές είναι κάτω από το 50%. Οι πολίτες δεν ξέρουν ούτε πότε γίνονται οι ευρωεκλογές; Γιατί να υπάρχει ένας θεσμός που δεν νομιμοποιείται από την πλειοψηφία των ευρωπαίων πολιτών;

 Απλούστατα γιατί δεν έχουμε άλλον. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει άμεση, γνήσια, δημοκρατική νομιμοποίηση που δεν προκύπτει μόνο από τα ποσοστά συμμετοχής. Σας υπενθυμίζω ότι στις ΗΠΑ ο Πρόεδρος εκλέγεται μόλις από το 42% των εκλογέων και κανείς δεν αμφισβητεί την νομιμοποίησή του. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι έχουμε όλοι (πολιτικοί, ΜΜΕ, παραγωγικές τάξεις και κοινωνικοί φορείς ) απαλλαγεί από τις ευθύνες μας να εξηγήσουμε την Ευρώπη και τις πολιτικές της όχι ως μια επιστημονική ειδικότητα που αφορά λίγους και ειδικούς, αλλά ως ζώσα πραγματικότητα που παίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας.

4. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σύμφωνα με στελέχη του θα επιδιώξει να μετατρέψει τις ευρωεκλογές σε ένα μεγάλο δημοψήφισμα. Η ΝΔ τι πρέπει να κάνει; Να απαντήσει ευρωπαϊκά ή ελληνικά;

 Θυμίζω ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρώτα χαρακτήρισε τις ευρωεκλογές «χαλαρή ψήφο» και λίγες μέρες μετά, με χαρακτηριστική άνεση εκκρεμούς, αποφάσισε ότι αποτελούν «δημοψήφισμα». Με θλίβει αυτή η επιδερμική και ευκαιριακή προσέγγιση του κρίσιμου εκλογικού ραντεβού της 7ης Ιουνίου. Με απογοητεύει ότι διάφοροι «αναλυτές» και δήθεν «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης εξαντλούν το ενδιαφέρον τους στο πολιτικό κουτσομπολιό και την ονοματολογία των υποψηφίων ευρωβουλευτών. Εμείς στη ΝΔ θα τρέξουμε μια μεγάλη πολιτική καμπάνια για να παντρέψουμε τα θέματα της καθημερινότητας του Έλληνα με τις ευρωπαϊκές πολιτικές. Θα μιλήσουμε για τα πολιτικά διακυβεύματα που θα κριθούν την επόμενη πενταετία στον απαιτητικό στίβο της Ευρωβουλής, όπως το μέλλον των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων και της γεωργίας μας, η έξοδος από την οικονομική κρίση, η κατοχύρωση των εθνικών μας θεμάτων. Θα θυμίσουμε τις μεγάλες μας επιτυχίες της περασμένης πενταετίας όπως η κατοχύρωση του 48ώρου. Θα βρεθούμε σε όλη την Ελλάδα για να μιλήσουμε με την κοινωνία. Είμαι σίγουρος ότι το αποτέλεσμα θα μας δικαιώσει.

5. Τι εκπροσωπείτε στο ευρωκοινοβούλιο; Το κόμμα σας ή τους έλληνες πολίτες; Δηλαδή κάποτε δεν πρέπει να σταματήσει αυτή η κατάσταση με τους διορισμένους ευρωβουλευτές και οι ευρωβουλευτές να εκπροσωπούν πολίτες και περιφέρειες και όχι κόμματα;

Είναι μια μεγάλη συζήτηση. Έχω διατυπώσει δημόσια τη θέση ότι ο σταυρός προτίμησης στις εκλογές- πόσο μάλλον αν υπήρχε και στις ευρωεκλογές- πολλές φορές προκαλεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που υποτίθεται ότι έρχεται να λύσει. Δεν είναι τυχαίο ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα κράτη μέλη της ΕΕ εκλέγουν βουλευτές και ευρωβουλευτές με λίστα ή με μεικτό σύστημα. Η πολιτική πρακτική στην Ελλάδα απέδειξε ότι το σύστημα της εθνικής λίστας για τις ευρωεκλογές οδηγεί εξ’ ανάγκης τα κόμματα σε πετυχημένους συνδυασμούς που αντικατοπτρίζουν το νέο με το παλιό, την «λάμψη» με τη γνώση, την ισορροπία ανδρών γυναικών και το γεωγραφικό κριτήριο. Εναλλακτικά συστήματα εκλογής με σταυρό σε πανελλήνιο ή ακόμα και σε τοπικό επίπεδο, θα οδηγούσαν στην εκλογή πασίγνωστων ανθρώπων, όχι όμως αυτόματα ικανών ευρωβουλευτών .

6. Τι σας έχει εντυπωσιάσει στον πολιτικό πολιτισμό της Ευρώπης σε σχέση με την Ελλάδα;

 Δύο πράγματα: Πρώτον, ο διαρκής διάλογος όλων για όλα. Ακόμα και οι ακραίες απόψεις συζητούνται αναλυτικά και με επιχειρήματα όχι με τους  όρους εντυπωσιασμού και ατάκας που πνίγουν την ελληνική πολιτική στην μικροπολιτική και που υπαγορεύει κυρίως ο τηλεοπτικός χρόνος. Δεύτερον, η απόλυτη στοχοπροσήλωση στο συγκεκριμένο θέμα που απασχολεί την πολιτική και την κοινωνία μια δεδομένη στιγμή. Στην ευρωπαϊκή πολιτική πρυτανεύει το συγκεκριμένο. Όχι οι κενολογίες και η φλυαρία.

7. Οι πολίτες θεωρούν ότι οι ευρωβουλευτές είναι τα καλά παιδιά των προέδρων και πως το ευρωκοινοβούλιο είναι είτε προθάλαμος, είτε ένα στάδιο πριν από την σύνταξη. Τι λέτε;

 Βλέπω δίπλα μου στα έδρανα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μεγάλες προσωπικότητες του χθες όπως τέως Προέδρους Δημοκρατίας και Πρωθυπουργούς, που ακομπλεξάριστα καταθέτουν το κύρος, τη γνώση και την εμπειρία τους στη σύγχρονη Ευρώπη. Βλέπω πολιτικές προσωπικότητες με εμπειρία στην κυβέρνηση των χωρών τους που μπαίνουν και βγαίνουν από την εθνική πολιτική σκηνή ανάλογα με τις επιταγές των κομμάτων και των εκλογέων τους. Βλέπω επίσης νέους πολιτικούς με γνώσεις και διάθεση προσφοράς που «γράφουν χιλιόμετρα» στην Ευρώπη, έτοιμοι για νέες προκλήσεις . Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ένα δυναμικό χωνευτήρι ιδεών, επιρροών και δράσης που ξεπερνάει, αν δεν ανατρέπει, τα στερεότυπα.

8. Ακούγονται πολλά για τις αποζημιώσεις των ευρωβουλευτών. Ποιες οι απολαβές του ευρωβουλευτή και πόσο κοστίζει συνολικά η λειτουργία της Ε.Ε;

Οι ευρωβουλευτές είναι υποχρεωμένοι να βρίσκονται κάθε εργάσιμη ημέρα της εβδομάδος εκτός της χώρας τους. Να διατηρούν ταυτόχρονα τρία νοικοκυριά στην πόλη τους, τις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο. Να αφιερώνουν τα σαββατοκύριακα τους στην κομματική δουλειά. Να αφομοιώνουν όγκους τεχνικής πληροφόρησης και να τη μετατρέπουν σε υπεύθυνη πολιτική θέση. Να κερδίζουν φίλους για τη χώρα όχι μόνο στις επίσημες αίθουσες συνεδριάσεων αλλά και στους διαδρόμους, τα γραφεία και τους μαιάνδρους της γραφειοκρατίας όπου συχνά λαμβάνονται οι αποφάσεις που μας αφορούν. Για όλα αυτά αμείβονται με τον μισθό του εθνικού βουλευτή και μια σειρά από αποζημιώσεις που συνδέονται με την παρουσία τους στις Βρυξέλλες ή το Στρασβούργο, την επιστημονική και γραμματειακή τους υποστήριξη και τα συνεχή υποχρεωτικά ταξίδια τους. Το σύνολο των δαπανών αυτών αντιπροσωπεύει περίπου 200 εκ. ευρώ,   το 13% του ετήσιου συνολικού προϋπολογισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που φτάνει τα 1,5 δις ευρώ. Αυτό είναι –το λογικό κατά τη γνώμη μου- κόστος της ευρωπαϊκής δημοκρατίας.