Εφημερίδα " Αγγελιοφόρος της Κυριακής", Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2008

1.    Πολλοί λένε ότι η οικονομική κρίση που έχει κτυπήσει ήδη τις ΗΠΑ αλλά και τη Βρετανία θα κάνει σύντομα την εμφάνισή της και στην Ελλάδα. Ποια είναι η εκτίμησή σας για τον κίνδυνο;

Η πρωτοφανής παγκόσμια οικονομική κρίση που -μόνο στις ΗΠΑ- έχει ήδη κοστίσει πάνω από 1.5 τρισ. δολάρια, επηρεάζει αλλά προς το παρόν δεν κλονίζει την Ευρωζώνη. Οι συλλογικές μας άμυνες λειτουργούν ικανοποιητικά και πειστικά. Εκτιμώ ότι και οι αντοχές του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος θα αποδειχθούν επαρκείς. Εξάλλου με τα μέχρι τώρα στοιχεία μόνο οι οικονομίες των χωρών του ευρωπαϊκού βορρά φαίνεται να απειλούνται από την κρίση, λόγω της παραδοσιακής έκθεσής τους στην αμερικάνικη αγορά. Ανατρέποντας τα στερεότυπα, οι νότιες χώρες της Ε.Ε. και μαζί τους η Ελλάδα μάλλον φέρθηκαν πιο έξυπνα μένοντας μακριά από τα "τοξικά" αμερικανικά χρεόγραφα.

2.    Τι δέον γενέσθαι; Μπορεί με κρατικές ενέσεις όπως πρόσφατα το σχέδιο σωτηρίας του Μπους να λυθεί το πρόβλημα; Ή τι άλλο;

Δύο σχολές σκέψης προβάλλουν ως πιθανή αντίδραση στην τωρινή δύσκολη συγκυρία. Η πρώτη είναι εκείνη του εντυπωσιασμού που ούτε λίγο ούτε πολύ υπονοεί "το τέλος του καπιταλισμού", την επανεθνικοποίηση όλων των οικονομικών μεγεθών και την αναθεώρηση των μέτρων που οδήγησαν την Ε.Ε. στην σταθερότητα της Ευρωζώνης. Προσωπικά είμαι οπαδός της δεύτερης σχολής που παραπέμπει στην ανάγκη συνολικής αναθεώρησης των κανόνων του παιχνιδιού και όχι στην κατάργησή του. Ο Νικολά Σαρκόζυ εύστοχα περιέγραψε το στόχο αυτό ως "Νέοι Κανόνες για τη Νέα Οικονομία". Συστατικά αυτής της στρατηγικής είναι οι δρακόντειοι νόμοι για την εποπτεία των αγορών, των διεθνών χρηματιστηριακών ροών και των τραπεζών, ο εξαναγκασμός των οργανισμών αξιολόγησης σε δημόσια λογοδοσία, η συνεχής μάχη κατά των στρεβλώσεων της αγοράς, των καρτέλ και των κερδοσκόπων. Το τέλος της αυθαιρεσίας και των χρηματιστηριακών πάρτυ δεν σημαίνει το τέλος της ελεύθερης οικονομίας. Κραυγές φθηνού εντυπωσιασμού και λόγια του αέρα δεν προσφέρονται ως λύση.

3.    Πάντως η οικονομία δεν αποτελεί πια το ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης Καραμανλή...

Η πρώτη κυβέρνηση Καραμανλή αποκατέστησε τη δημοσιονομική τιμή, αλλά και την εθνική αξιοπρέπεια της χώρας αποκαλύπτοντας τα πραγματικά μεγέθη και δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας. Βάλαμε τέλος στη λεηλασία των δημόσιων οικονομικών και δημιουργήσαμε το υπόβαθρο για αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και μεταρρυθμίσεις. Πρέπει φυσικά να ολοκληρώσουμε το μεταρρυθμιστικό μας πρόγραμμα, να κρατήσουμε την οικονομία νοικοκυρεμένη σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη χρονική στιγμή και να περάσουμε το καράβι απέναντι μέσα από την παγκόσμια δημοσιονομική καταιγίδα. Θα κριθούμε στο τέλος αυτής της προσπάθειας, όχι στο μέσο της διαδρομής.

4.    Αρκούν οι δημόσιες απειλές και παραινέσεις για να πάρει μπρος η βραχυκυκλωμένη γαλάζια μηχανή;

Η ομιλία του Πρωθυπουργού στο κορυφαίο καθοδηγητικό όργανο του κόμματος αλλά και η γόνιμη συζήτηση που ακολούθησε, πολύ απλά υπογράμμισαν την ιστορικότητα των στιγμών που περνάει η χώρα μας. Αντί για τους όρους "απειλές" και "παραινέσεις" εγώ θα μιλούσα για ξεκαθάρισμα του πολιτικού τοπίου, άπλετο φώς σε όλες τις στρατηγικές μας επιλογές, ανανέωση της δέσμευσης όλων μας στη λαϊκή εντολή και οριοθέτηση των συνεπειών για όσους βάζουν το "εγώ" πάνω από το "εμείς".

5.    Και κάτι τελευταίο: Μήπως τελικά στην υπόθεση της διαγραφής του Σταύρου Δαϊλάκη τη «νύφη πλήρωσε» ένας αδύναμος κρίκος και όχι εκεί που πήγαινε το μήνυμα Καραμανλή;

Η ομάδα που παίζει καλό ποδόσφαιρο, στοχεύει το τέρμα του αντιπάλου. Αυτό ζητάει ο προπονητής και αυτό επιθυμούν οι φίλοι της ομάδας που την ενθαρρύνουν από την εξέδρα. Αν βρεθεί κάποιος παίκτης που αποφασίσει να στραφεί ενάντια στη δική του εστία, ενάντια στις πρόσφατες και ρητές οδηγίες του προπονητή που τον επέλεξε αλλά και την επιθυμία των φιλάθλων που τον υποστηρίζουν, είναι επιτακτική η απομάκρυνσή του από την εντεκάδα πριν... μπει το αυτογκόλ.