Κύριε Πρόεδρε, δίνουμε σήμερα το εναρκτήριο λάκτισμα για τον προϋπολογισμό του 2009 που έχει μερικές ιδιαιτερότητες. Είναι ο τελευταίος προϋπολογισμός για την τρέχουσα κοινοβουλευτική θητεία, είναι ο τελευταίος προϋπολογισμός της Επιτροπής Barroso και, κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι και ο πρώτος προϋπολογισμός ο οποίος θα γίνει ανάμεσα στα δύο νομοθετικά πλαίσια, το ισχύον και το νέο -που θα φέρει η Συνθήκη της Λισσαβόνας- και το οποίο, όπως ξέρετε, συνεπάγεται πολλές και σημαντικές αρμοδιότητες για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Συνήθως, όπου υπάρχουν πολλές αρμοδιότητες υπάρχουν και πολλές ευθύνες και -μέσα σ' αυτό το πλαίσιο- θα ήθελα να τονίσω τέσσερα σημεία τα οποία πρέπει να προσέξουμε στον προϋπολογισμό του 2009. Το πρώτο σημείο είναι ότι πρέπει να είναι ένας προϋπολογισμός με προστιθέμενη κοινοτική αξία και όχι ένας προϋπολογισμός που θα δίνει το μήνυμα τέλους εποχής. Και χαίρομαι απ' αυτό που άκουσα από την κυρία Επίτροπο, ότι η ενίσχυση του Frontex, π.χ. είναι ένα ποιοτικό στοιχείο το οποίο δείχνει ότι ακόμα και στην τελευταία χρονιά του πενταετούς κύκλου της Επιτροπής και του Κοινοβουλίου μπορούμε να αντιμετωπίζουμε νέες προκλήσεις.
Το δεύτερο σημείο είναι ότι πρέπει να είναι ένας προϋπολογισμός αναπτυξιακός. Όχι ένας προϋπολογισμός που θα χρηματοδοτεί μικρο-προγράμματα και μικρο-προτεραιότητες. Πρέπει να δώσουμε έμφαση, σ' αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα οικονομικής κρίσης που μας περιβάλλει, σε προβλήματα που ζητούν αναπτυξιακές απαντήσεις.
Το τρίτο σημείο είναι ότι για οποιαδήποτε νέα πολιτική προτεραιότητα πρέπει να έχουμε και νέες χρηματοδοτικές δυνατότητες. Για να το πω πιο απλά, νέοι στόχοι σημαίνουν νέα χρήματα.
Και, τέλος, επειδή το 2009 θα είναι χρονιά εκλογών, κάνω μια έκκληση στην Επιτροπή: όταν μας παρουσιάσει το προσχέδιο, να το κάνει με έναν απλό και κατανοητό τρόπο. Είναι καιρός και οι πολίτες στην Ευρώπη να μπορούν να καταλαβαίνουν, να προσλαμβάνουν εύληπτα, τον προϋπολογισμό που τους αφορά.
