Κυρία Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, βρισκόμαστε σε μια διαδικασία οριοθέτησης μιας σαφούς εντολής διαπραγμάτευσης για τις συζητήσεις που θα έχουμε με το Συμβούλιο την επόμενη εβδομάδα.
Καταλαβαίνω γιατί πολλοί από τους συναδέλφους που μίλησαν πίεσαν για ειδικές επιπρόσθετες προσπάθειες σε θέματα αρμοδιότητάς τους (εξωτερικές σχέσεις κ.ά.), πιστεύω όμως ότι ειδικά φέτος αυτή η εντολή πρέπει να οριοθετηθεί σε σχέση με αυτό που περιμένουν οι πολίτες από τον προϋπολογισμό, όχι με αυτό που περιμένουν πολλοί από μας λόγω ειδικών ή άλλων συμφερόντων.
Πρέπει να επικεντρωθούμε στα τέσσερα πράγματα που κατά τη γνώμη μου πιέζουν σήμερα τους πολίτες στην Ευρώπη. Και αυτά τα τέσσερα πράγματα είναι: η ακρίβεια, η κλιματική αλλαγή, η ανταγωνιστικότητα και το περιβάλλον.
Σ’ αυτούς τους τέσσερις ακρογωνιαίους λίθους πρέπει να χτίσουμε την εντολή· νομίζω είμαστε σε καλό δρόμο αλλά πρέπει να μη χάσουμε απ’ τα μάτια μας αυτό το περίγραμμα.
Θέλω να πω δυο λόγια για την ιδέα που ο Πρόεδρος Barroso έβγαλε χτες από το μανίκι του και που κατέθεσε στο G8 σήμερα ή αύριο, αν δεν απατώμαι, για την επισιτιστική ασφάλεια. Είναι μια ιδέα που πρέπει να τη δούμε αλλά πρέπει να τη δούμε μέσα από τον ορθόδοξο τρόπο με τον οποίο κάνουμε προϋπολογισμό στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή, να τη συζητήσουμε εμείς ως αρχή προϋπολογισμού με το Συμβούλιο και να εγκρίνουμε εμείς το κατά πόσον αυτή θα κατατεθεί ως πρόταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα διεθνή φόρα.
Θα ήθελα τέλος να πω δυο λόγια για τη μετανάστευση. Προέρχομαι από ένα κράτος μέλος που δέχεται τρομακτική πίεση στα εξωτερικά σύνορά του, τα οποία είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ειδικά στα θαλάσσια. Πιστεύω ότι πρέπει να κάνουμε μια ιδιαίτερη προσπάθεια φέτος και για το FROΝTEX, και ειδικά στη θαλάσσια διάσταση του FRONTEX, με επιχειρήσεις όπως η επιχείρηση Ποσειδώνας στο Αιγαίο, η οποία μόνο πέρυσι τους θερινούς μήνες μπόρεσε να αντιμετωπίσει κατά μέσο όρο 700-800 περιπτώσεις λαθρομεταναστών.
Χρειαζόμαστε αυτή την προσπάθεια, όπως χρειαζόμαστε επίσης επιτέλους να βάλουμε ένα ίχνος στον προϋπολογισμό – και είμαι σε επαφή με άλλους συναδέλφους για το πετύχουμε –, έτσι ώστε για πρώτη φορά να υπάρχει ένας μηχανισμός αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών για τη διαχείριση του διοικητικού κόστους και του διοικητικού βάρους της φιλοξενίας των μεταναστών.
Είναι κάτι που δεν το έχουμε και το χρειαζόμαστε, που πιέζει πολύ ορισμένα κράτη μέλη και που νομίζω ότι έχουμε μια ιδιαίτερη ευθύνη να το πετύχουμε.
Τελειώνω όπως ξεκίνησα. Κανένας προϋπολογισμός δεν πετυχαίνει, αν δεν ανταποκρίνεται σ’ αυτό που περιμένουν οι πολίτες και όχι τα ειδικά συμφέροντα και τα λόμπι.
