Πρέπει όμως και τα λιμάνια να βγουν επιτέλους από την εποχή της πέτρας. Να παύσουν να είναι όμηροι συντεχνιών, να λειτουργήσουν σε καθεστώς διαφάνειας, να περικόψουν την γραφειοκρατία, να ανοιχθούν σε πιο εμπορικούς ορίζοντες.

Καταλαβαίνω γιατί πολλοί από τους συναδέλφους που μίλησαν πίεσαν για ειδικές επιπρόσθετες προσπάθειες σε θέματα αρμοδιότητάς τους (εξωτερικές σχέσεις κ.ά.), πιστεύω όμως ότι ειδικά φέτος αυτή η εντολή πρέπει να οριοθετηθεί σε σχέση με αυτό που περιμένουν οι πολίτες από τον προϋπολογισμό, όχι με αυτό που περιμένουν πολλοί από μας λόγω ειδικών ή άλλων συμφερόντων.

Η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη είχε συγκλονισθεί από αυτήν την καταστροφή πέρυσι το καλοκαίρι και με τη σημερινή μας απόφαση, εδώ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δίνουμε ένα δείγμα έμπρακτης αλληλεγγύης στις περιοχές και στους πολίτες που χτυπήθηκαν καταστροφικά πέρυσι τον Αύγουστο.

Πιστεύω ότι τρία είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτού του σχεδίου που συζητάμε σήμερα, τα οποία μας επιτρέπουν να μιλάμε για ένα καλό ξεκίνημα.

Πρώτο είναι η πειθαρχία, διότι αντίθετα από όσα ακούμε από τους ευρωσκεπτικιστές το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τρίτη συνεχόμενη χρονιά μένει κάτω από το όριο του 20% για τις διοικητικές δαπάνες, αποδεικνύοντας δηλαδή, αντίθετα με αυτά που λένε οι ακραίες φωνές στην Ευρώπη, ότι αυτό είναι ένα Κοινοβούλιο το οποίο δουλεύει με πειθαρχία και λογική.

Κύριε Πρόεδρε, δίνουμε σήμερα το εναρκτήριο λάκτισμα για τον προϋπολογισμό του 2009 που έχει μερικές ιδιαιτερότητες. Είναι ο τελευταίος προϋπολογισμός για την τρέχουσα κοινοβουλευτική θητεία, είναι ο τελευταίος προϋπολογισμός της Επιτροπής Barroso και, κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι και ο πρώτος προϋπολογισμός ο οποίος θα γίνει ανάμεσα στα δύο νομοθετικά πλαίσια, το ισχύον και το νέο -που θα φέρει η Συνθήκη της Λισσαβόνας- και το οποίο, όπως ξέρετε, συνεπάγεται πολλές και σημαντικές αρμοδιότητες για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.